تاریخچه‌ی طراحی مد و فشن

تاریخچه‌ی طراحی مد و فشن 

منشا طراحی مد در اصل به سال ۱۸۲۶ برمی‌گردد.باورها بر این است که Charles Frederick Worth،اولین طراح مد جهان از سال ۱۸۲۶ تا ۱۸۹۵ بود. چارلز در ابتدا پارچه فروش بود و بعد یک خانه‌ی مد در پاریس راه‌اندازی کرد؛ در واقع او کسی بود که برای اولین بار سنت خانه‌های مد و فشن را شروع کرد و به مردم می‌گفت که چه لباسی برای آن‌ها مناسب است و بهتر است که بپوشند.

در این دوره، تعدادی از خانه‌های مد برای توسعه دادن به الگوهای لباس خود،شروع به استخدام هنرمندان کردند. الگوها به مشتریان ارائه و توضیح داده می‌شد و اگر مورد پسند آن‌ها بود، سفارش می‌دادند و لباس‌ها دوخته می‌شد.

در آغاز قرن بیستم،تحولات جدیدی در مد و فشن رخ داد که ابتدا از پاریس شروع شد و از آن‌جا به سایر نقاط جهان گسترش پیدا کرد. طرح‌های جدید لباس قبل از اینکه راه خود را به جهان باز کنند، ابتدا در پاریس متولد می‌شدند. به همین دلیل می‌توانیم پاریس را “پایتخت مد” بدانیم. در طول این دوره، مد و فشن صرفا همان مدل لباس بود که منحصرا برای افراد طراحی و دوخته می‌شد.در اواسط قرن بیستم، لباس‌های فشن شروع به تولید انبوه کردند، بخش تولید عمده افزایش پیدا کرد و مردم انتخاب‌های بیشتری در خرید لباس داشتند. در اواخر قرن بیستم، مد و فشن در بین مردم بیشتر رواج پیدا کرد و آگاهی مردم در این مورد افزایش پیدا کرد؛بنابراین آن‌ها به جای تکیه بر روندهای حاکم در بازار، شروع به انتخاب لباس‌های راحت و مناسب با سبک استایل خود کردند.

امروزه، همان‌طور که می‌دانید، طراحی مد به عنوان یکی از شغل‌های عالی در جهان پذیرفته شده است موسسات بسیار زیادی در سراسر جهان وجود دارند که دوره‌های زیادی را در خصوص طراحی مد و فشن به شما آموزش می‌دهند.

طراحی مد و فشن در ایران چگونه شروع شد؟

اگر دوست دارید بدانید مد و فشن دقیقا چه زمانی وارد ایران شد، باید بگوییم که سفر کردن ایرانیان از جمله درباریان و دانشجویان به خارج از کشور در زمان قاجاریه، باعث باز شدن راه مد و فشن به ایران شد. اگر دقیق‌تر بگوییم، نقطه‌ی شروع آن زمانی بود که همسر فتحعلی شاه الیزابت مک‌نیل، همسر جان مک‌نیل (Sir John McNeill که نماینده‌ی بریتانیا در ایران بود) را به یکی از مهمانی‌هایش دعوت کرد.

لباسی که الیزابت بر تن داشت، بسیار ساده اما شیک و چشم‌گیر بود. او یک پیراهن سفید ساتن با چین‌های توری و شنلی قرمز و ابریشمی پوشیده بود؛ این استایل با لباس‌ها و جواهرات پر زرق‌وبرق درباریان ایران کاملا در تضاد بود. اما همین لباس‌های ساده و زیبا باعث جلب توجه همسر فتحعلی شاه شد و این موضوع آغازی برای ورود مد به ایران بود. به تدریج علاوه بر درباریان، افراد معمولی نیز تلاش می‌کردند تا سبک لباس پوشیدن و حتی آرایش‌های اروپایی را تقلید کنند.

همچنین در دوره‌های بعدی قاجاریه، ناصرالدین شاه از جمله کسانی بود که به مد و فشن علاقه‌ی بسیار زیادی داشت و سبک‌های اروپایی و پوشیدن لباس‌های آن‌ها را بسیار تشویق می‌کرد. دختر ناصرالدین شاه، تاج‌السلطنه که تحصیل کرده بود و همیشه از آزادی زنان حمایت می‌کرد، گسترش مد در ایران را بسیار راحت‌تر کرد. همچنین به نوعی می‌توان او را اولین طراح مد لباس‌های ایرانی-اروپایی نیز دانست.