برندشنل

برندشنل یک شرکت خصوصی است که متعلق به آلن و جرارد ورتهایمر، نوه های پیر ورتهایمر است. که شریک تجاری اولیه کوکو شانل بود. محصولات آن لباس ها، عطرها، کیف های دستی و ساعت را پوشش می دهد. این مارک به دلیل لباس سیاه کوچک، عطر Chanel No. 5 و Chanel Suite مشهور است. کارل لاگرفلد در سال 1983 به عنوان مدیر خلاق خود به Chanel پیوست. این شرکت در سال 2012 در تبلیغاتی با بازیگری برد پیت، عطر شماره 5 Chanel خود، سر و صدا ایجاد کرد. 

برندشنل

تاریخچه
دوران کوکو شانل

تأسیس و به رسمیت شناخته شدن دهه های 1909–1920
خانه شانل در سال 1909 آغاز شد. زمانی که گابریل شانل مغازه کارخانه سازی در 160 Boulevard Malesherbes، طبقه همکف آپارتمان پاریس از بازرگانان اجتماعی و نساجی اتین بالسان، بود افتتاح کرد. از این رو، بالسان یک سالن مخصوص شکار و ورزشهای فرانسوی فرانسه بود. شانل فرصتی برای ملاقات معشوقه های مومی – موندای خود داشت. که به همین ترتیب، زنان مد بودند، و مردان ثروتمند ثروت خود را به آنها نشان می دادند. به عنوان لباس های تزئین شده، جواهرات، و کلاه.

کوکو شانل می توانست کلاه هایی را که طراحی و ساخته به آنها بفروشد. او بدین ترتیب درآمد خود را به دست آورد. در طی این سالن ها، کوکو شانل با آرتور پسر کپل، دوست انگلیسی و بازیکن چوگان انگلیس از اتین بالسان دوست شد. طبق عرف اجتماعی طبقه بالا، شانل همچنین معشوقه پسر کپل شد.

در سال 1910، اولین مغازه شیلنگ فروشی مستقل خود، Chanel Modes را در خیابان كامبن 21 پاریس تأمین مالی كرد. از آنجا که در آن محل قبلاً یک مغازه لباس فروشی وجود داشت، اجاره نامه تجاری شانل را به فروش، فقط محصولات آسیاب و نه مدل مد محدود کرد. دو سال بعد، در سال 1913، فروشگاه های لباس عروس دِوویل و بیاریتس کوکو شانل لباس های زنانه pret a porter را برای فروش ارائه دادند. که طراحی های عملی آن به پوشنده اجازه می داد ورزش کند.

تاثیرات جنگ جهانی بر برندشنل

جنگ جهانی اول (سال 1914) از طریق کمبود مواد و بسیج زنان بر مد اروپا تأثیر گذاشت. در آن زمان، شانل یک مغازه لباس بزرگ در خیابان کامبون 31، نزدیک هتل ریتز، در پاریس افتتاح کرده بود. بلیزرهای فلانلی، دامن های کتانی خط راست، بلوزهای ملوان، ژاکت های بلند ساخته شده از پارچه جرسی و کت و شلوارهای دامن و ژاکت از جمله لباس های فروشی بودند.

کوکو شانل به دلیل خواص فیزیکی آن به عنوان یک لباس، مانند پارچه، چگونگی افتادن و سقوط از بدن زن و همچنین سازگاری مناسب آن با یک طرح ساده لباس، از پارچه پیراهنی استفاده کرده است. برخی از طرح های برندشنل برگرفته از لباس های نظامی متداول در جنگ است. و تا سال 1915، طرح ها و لباس های تولید شده توسط خانه شانل در سراسر فرانسه شناخته شده بود.

بیشتر بخوانید: معرفی برند گوچی از بدو تولد تا عصر حاضر؛ دنیزیول

در سال 1915، مجله Harper’s Bazaar گزارش داد که لباسهای خانه شانل در لیست خریداران برای کارخانه های تولید لباس اروپا است. فروشگاه لباس شانل در خیابان كامبون 31 مجموعه هایی از لباس شب و كت را با طرح ساده و لباس شب مشکی را كه با بند بسته شده است، ارائه داد. و لباس های پارچه ای تولی تزئین شده با جت، یک ماده سنگ قیمتی جزئی است، را ارائه داد.

پس از جنگ جهانی اول، خانه برندشنل، به دنبال روند مد دهه 1920، لباس های مهره ای تولید کرد. که به ویژه توسط زن Flapper محبوب شد. تا سال 1920 ، شانل لباس زنانه را طراحی كرد و ارائه داد. كه از دو لباس یا از سه لباس تشكیل شده بود. كه به زن اجازه می دهد ظاهری مدرن و زنانه داشته باشد. در حالی كه نگهداری آن راحت و عملی است. که به عنوان لباس جدید برای بعد از ظهر و عصر مورد حمایت قرار گرفت، به عنوان لباس شنل شناخته شد.

در سال 1921، کوکو شانل، به منظور تکمیل کت و شلوار لباس ها، به عطر ساز Ernest Beaux سفارش داد تا عطری برای House of Chanel ایجاد کند.  عطرهای او شامل عطر شماره 5 است. که به دلیل تعداد نمونه ای که Chanel از آن بیشتر دوست داشت نامگذاری شد. در اصل، بطری شماره 5 شانل هدیه ای به مشتریان شانل بود. محبوبیت این عطر باعث شد تا خانه شانل آن را برای خرده فروشی در سال 1922 عرضه کند.

در سال 1923، کوکو شانل برای توضیح موفقیت لباس خود به مجله Harper’s Bazaar گفت که طراحی سادگی اصلی ترین ظرافت واقعی است.

شرکای تجاری اواخر دهه 1920

موفقیت شماره 5، کوکو شانل را ترغیب کرد تا فروش عطرها را فراتر از فرانسه و اروپا گسترش دهد. و عطرهای دیگری را نیز تولید کند. که برای آنها نیاز به سرمایه گذاری، اقبال اقتصادی و دسترسی به بازار آمریکای شمالی داشت. به همین منظور، بازرگان Théophile Bader (بنیانگذار Galeries Lafayette) سرمایه گذار خطرناک Pierre Wertheimer را به Coco Chanel معرفی کرد.

معامله تجاری آنها شرکت Parfums Chanel را تأسیس کرد. تولید کننده پارلمان در این شرکت 70 درصد مالکیت ورتهایمر، 20 درصد بادر و 10 درصد صاحب شانل بود. موفقیت تجاری این شرکت مشترک با نام شانل و با جعبه “Maison Chanel” تضمین شد. با این وجود، علی رغم موفقیت در مدل لباس و پارلمان فروشی شانل، روابط شخصی کوکو و شریک سرمایه دار وی رو به وخامت گذشت.

زیرا کوکو گفت که پیر ورتهایمر از استعدادهای خود به عنوان یک طراح لباس و یک زن بازرگان بهره می برد. ورتهایمر به شانل یادآوری كرد كه از او زنی بسیار ثروتمند ساخته است. و اینكه سرمایه خطرپذیر وی سرمایه تولید بزرگ تولیدات برندشنل را ایجاد كرده است. كه ثروتی را كه از آن برخوردار بوده اند به وجود آورده است.

با این وجود، تاجر ناراضی، گابریل شانل، وكیل رنه دو چمبرون را استخدام كرد. تا مجدداً در مورد مشاركت 10 درصدی كه در سال 1924 با شركت Parfums Chanel منعقد كرد، مذاكره مجدد كند. مذاکرات وکیل ناموفق بود و درصد مشارکت همانطور که در معامله اصلی تجارت میان ورتهایمر، بادل و شانل برقرار بود باقی ماند.

ظرافت و جنگ – دهه های 1930 تا 1940

از مد های دهه 1920، کوکو شانل در دهه 1930 به مدهای زنانه پیشرفت کرده بود. مدل های لباس شب با یک سبک زنانه کشیده مشخص می شد. و لباس های تابستانی دارای تضاد هایی مانند چاله های نقره ای، و بندهای شانه تزئین شده با بدلیجات، طراحی از سبک های مد زمان رنسانس بود. در سال 1932، شانل نمایشگاهی از جواهرات اختصاص داده شده به الماس را به عنوان لوازم جانبی مد ارائه داد.

گردنبندهای الماس دنباله دار و چشمه، از طرح های اولیه ای برخوردار بودند، که Chanel SA آنها را در سال 1993 دوباره ارائه داد. علاوه بر این، تا سال 1937، خانه Chanel طیف وسیعی از لباس های خود را به زنان بیشتری گسترش داد، و pret را ارائه داد. لباس مخصوص حمل و نقل برای زن ریزه اندام بود. در میان طراحان مد، تنها لباس های ایجاد شده توسط السا اسکیاپارلی می توانند با لباس های شانل رقابت کنند.

در همین حال، به دلیل یهودی ستیزی اشغالگری نازی ها، پیر ورتهایمر و خانواده اش، در اواسط سال 1940 فرانسه را به مقصد ایالات متحده ترک کردند. بعداً، در سال 1941، کوکو شانل تلاش کرد تا کنترل پارفوم شانل را به عهده بگیرد. اما توسط یک هیئت نمایندگی اداری که تنها استفاده از فروش پارلمان را رد کرد، خنثی شد.

با پیش بینی سیاست اشغال نازی توسط نازی ها برای مصادره تجارت و دارایی های یهودیان در آلمان، پیر ورتهایمر، شریک اکثریت، پیش از این، در ماه مه 1940، فلیکس آمیوت، یک صنعتگر مسیحی فرانسوی را به عنوان آریایی پروکسی که کنترل قانونی وی در تجارت Parfums Chanel از نظر سیاسی برای نازی ها قابل قبول بود. وی سپس به شرکت عطر اجازه داد تا به عنوان یک تجارت فعال ادامه دهد.

فرانسه اشغال شده با شایعاتی مبنی بر اینکه کوکو شانل یک همکار نازی بود، بسیار زیاد بود. هویت مخفی او مامور مخفی 7124 از آبوهر بود. بدین ترتیب، با دستور ژنرال والتر شلنبرگ، از سیچرهایتسینست، شانل به لندن اعزام شد. تا مأموریت یابد با وینستون چرچیل، نخست وزیر انگلیس، اطلاعات طرح صلح جداگانه را که توسط رایشفورر، اس هاینریش هیملر پیشنهاد شده بود، از تسلیم شدن در برابر ارتش سرخ روسهای شوروی جلوگیری کنید.

در پایان جنگ، پس از آزادی متفقین فرانسه، شانل به دلیل همکاری با نازی ها دستگیر شد. در سپتامبر 1944، کمیته پاکسازی آزاد فرانسه، Chanel را برای بازجویی در مورد همکاری گرایی خود احضار کرد. اما بدون مدارک مستند یا شاهد همکاری وی با نازی ها، و به دلیل مداخله پنهانی چرچیل به نمایندگی از وی، کاروان کوکو شانل را آزاد کرد از دستگیری به عنوان یک خائن به فرانسه علی رغم اینکه توسط فضل سیاسی چرچیل آزاد شده بود، اما قدرت شایعات مربوط به همکاری نازی های شانل باعث شده بود که وی نتواند در فرانسه بماند. بنابراین کوکو شانل و معشوق آلمانی اش، هانس گونتر فون دینکلج، به یک تبعید هشت ساله به سوئیس رفتند.

در دوره پس از جنگ، در زمان تبعید سوئیسی کوکو شانل از فرانسه، پیر ورتهایمر به پاریس بازگشت. و کنترل اداری خانوادگی خانواده خود را به دست گرفت. از جمله کنترل Parfums Chanel، پارس فروشی که با سرمایه خطر پذیر تاسیس شد و به دلیل موفقیت نام شانل در سوئیس، این خبر کینه کوکو شانل را از سوء استفاده توسط شریک تجاری خود، فقط با ده درصد پول، احیا کرد.

بنابراین او یک رقیب Swissparfumerie تاسیس کرد تا عطرهای برندشنل خود را تولید و بفروشد. به نوبه خود، ورتهایمر، صاحب سهام عمده سهام Parfums Chanel، منافع تجاری خود را تهدید کرد و حقوق تجاری وی را نقض کرد. زیرا از نظر قانونی از حقوق انحصاری نام شانل برخوردار نبود. با این وجود، ورتهایمر از شکایت در مورد نقض علامت تجاری علیه کوکو شانل اجتناب کرد. زیرا این امر به اعتبار تجاری و اعتبار هنری عطر فروشی های برند شانل لطمه وارد میکرد.

پیر ورتهایمر اختلافات تجاری خود را با شانل حل و فصل کرد. و در ماه مه 1947، آنها دوباره در مورد قرارداد 1924 که Parfums Chanel را تاسیس کرده بود، مذاکره مجدد کردند. 400000 دلار پول نقد به او پرداخت شد. (سود حاصل از فروش عطر شماره 5 در زمان جنگ.) حقوق تجاری محدودی را برای فروش عطرهای شانل خود در سوئیس اختصاص داده است. و کمک هزینه دائمی ماهانه ای پرداخت کرد. که تمام هزینه های او را پرداخت می کرد. در ازای آن، گابریل شانل شرکت تولیدات ادویه در سوئیس خود را تعطیل کرد و کلیه حقوق مربوط به نام کوکو شانل را به Parfums Chanel فروخت.

تجدید حیات – 1950 تا 1970

در سال 1953، كوكو شانل پس از بازگشت از سوئیس به فرانسه، تجارت مد را پیدا كرد كه مورد علاقه او بود. شکل امضا دارای یک دامن کامل، کمر باریک و یک نیم تنه بزرگ بود. خانه مد دیور به عنوان یک مد پس از جنگ که از حدود 20 گز پارچه استفاده می کرد. از سهمیه بندی پارچه برای لباس در زمان جنگ صرف نظر کرد.

در سال 1947 پس از شش سال ریاضت جنگ جهانی دوم (1939). تجارت نوین با استقبال تجارت مد اروپای غربی روبرو شد. زیرا فروش لباس های زیبا باعث احیای تجارت و اقتصاد می شود.

بدست آوردن الویت تجاری

برای به دست آوردن اولویت تجاری خانه شانل، در زمینه های مد بالا، پرت-باربر، جواهرات، لباس و عطرهای زنانه، گران است. بنابراین شانل برای مشاوره تجاری و سرمایه به پیر ورتهایمر مراجعه کرد. پس از تصمیم گیری برای تجارت با کوکو شانل، مذاکرات ورتهایمر برای تأمین بودجه احیای خانه شانل، حقوق تجاری کلیه محصولات با نام تجاری Chanel را به وی اعطا کرد.

در سال 1953، برندشنل با جواهرساز رابرت گوسنز همکاری کرد. او قرار بود جواهرات و سنگهای قیمتی را طراحی کند. تا مدهای خانه شانل را تکمیل کند. به خصوص، گردنبندهای رشته ای مروارید سیاه و مرواریدهای سفید که کنتراست بالایی دارند. از طراحی شدید کت و شلوار پشمی Chanel (دامن و ژاکت کش باف پشمی) لطیف شده اند.

خانه برندشنل همچنین کیف های دستی چرمی با زنجیرهای به رنگ طلایی یا زنجیرهای فلزی و چرمی ارائه داد. که امکان حمل کیف دستی از شانه یا دست را داشت. کیف دستی چرمی لحاف دار در فوریه سال 1955 به عموم ارائه شد. در داخل، نسخه عددی تاریخ راه اندازی برای آن دسته کیف های دستی نامگذاری داخلی آن مدل کیف دستی چرمی لحافی شد.

در طول دهه 1950، احساس سبک شانل بدون تردید ادامه داشت. سرمایه گذاری اولیه شرکت در تولید عطر مردانه، پور مسیو یک ادو تویلت موفق برای آقایان بود. شانل و مجموعه بهاری او اسکار مد را در جوایز مد 1957 در دالاس دریافت کردند. پیر ورتهایمر 20 درصد از سهم Parfums Chanel بادر را خریداری کرد. که درصد ورتهایمر را به 90 درصد افزایش داد.

سال 1965

در سال 1965، پسر پیر، ژاک ورتهایمر، مدیریت پدر خود را در صنعت تولید عطر به عهده گرفت. در مورد روابط تجاری گذشته، بین پیر ورتهایمر و کوکو شانل، وکیل شنل، چمبرون گفت که این رابطه علیرغم احساس بی جا بودن استثمار، بر اساس اشتیاق یک تاجر بوده است. بنابراین وقتی پیر به پاریس بازگشت، پر از غرور و هیجان (پس از برنده شدن در دربی انگلیس در سال 1956. او که انتظار تبریک و تمجید داشت به سوی کوکو شتافت. اما او حاضر نشد به او تبریک بگوید. همه زندگی اش از او کینه توزی می کرد.

درگذشت کوکوشنل

کوکو شانل در 10 ژانویه 1971، در سن 87 سالگی درگذشت. او هنگام مرگ هنوز در حال طراحی بود. به عنوان مثال، در دوره (1966–1969)، او لباس های میزبان هوا را برای Olympic Airways طراحی كرد. طراح پیروی از او پیر كاردین بود. در آن زمان، المپیک ایرویز یک شرکت هواپیمایی لوکس که متعلق به بزرگ ارشد حمل و نقل ارسطو اوناسیس بود. پس از مرگ وی، رهبری شرکت به ایوان دودل، ژان کازاوبون و فیلیپ گیبرگ سپرده شد.

پس از مدتی، ژاک ورتهایمر منافع کنترل خانه شانل را خریداری کرد. منتقدان اظهار داشتند که در دوران رهبری او هرگز توجه زیادی به این شرکت نکرد. زیرا بیشتر به پرورش اسب علاقه داشت. در سال 1974، خانه شنل ادو تویلت Cristalle را که در زمان زنده ماندن کوکو شانل طراحی شده بود، راه اندازی کرد. سال 1978 اولین خط تولید عروس و توزیع لوازم جانبی در سراسر جهان آغاز شد.

سرمایه گذاری آلن ورتهایمر

آلن ورتهایمر، پسر ژاک ورتهایمر، کنترل Chanel S.A را در سال 1974 به عهده گرفت. در ایالات متحده، شماره 5 Chanel فروش خوبی نداشت. آلن با کاهش تعداد فروشهای این عطر از 18000 به 12000 فروش Chanel No.5 را تغییر داد. وی این عطر را از قفسه های داروخانه ها خارج کرد و میلیون ها دلار برای تبلیغات لوازم آرایشی شانل سرمایه گذاری کرد.

این امر از کمبود و انحصار بیشتری برای شماره 5 اطمینان حاصل کرد و با افزایش تقاضا برای عطر، فروش مجدداً افزایش یافت. وی از افراد مشهور برای تأیید این عطر، از مرلین مونرو گرفته تا آدری توتو، استفاده کرد. او در جستجوی طراحی بود که بتواند این برچسب را به اوج جدید برساند، او کارل لاگرفلد را ترغیب کرد که قرارداد خود را با خانه مد Chloé پایان دهد.